Vier jaar geleden maakte Nick Schilder een trip die zijn leven op z’n kop zette. Hij reisde samen met zijn muzikale vakbroeder Simon Keizer naar Malawi. Dat deden ze voor Edukans, een stichting die zich inzet voor onderwijs in ontwikkelingslanden. Overal zagen ze ondergelopen akkers en boerenfamilies die al jaren dakloos waren en in schrijnende omstandigheden overleefden. ‘Het weer rondom de evenaar is door klimaatverandering zo onvoorspelbaar geworden dat oogsten blijven mislukken en inkomsten tot een nulpunt zijn gedaald’, vertelt Nick in zijn woonplaats Volendam. ‘Afrika is verantwoordelijk voor slechts 3 procent van de totale CO2-uitstoot van de wereld, maar de mensen daar vangen de hardste klappen op. Dat vond ik zo oneerlijk dat het me niet meer heeft losgelaten. Daarna was er eigenlijk geen weg meer terug.’

Tienvoudig compenseren

Vanaf het moment dat Nick terugkwam van zijn Afrika-reis, ging hij zich op dagelijkse basis verdiepen in duurzaamheid. ‘Ik lees altijd meerdere boeken tegelijk’, vertelt hij. ‘Die afwisseling vind ik fijn. Tussen die boeken zit er nu standaard eentje over duurzaamheid of klimaat. Ik wil niet zeggen dat ik een expert ben, maar ik weet er wel het een en ander van. De kennis over bijvoorbeeld het effect van vliegen op ons klimaat, maakt dat ik veel bewuster nadenk over wat ik wel en niet doe. Tot een paar jaar geleden ging ik weleens voor de fun met vrienden een weekendje naar Barcelona of Parijs. Dat doe ik niet meer. Voor mijn werk maak ik andere afwegingen en vlieg ik nog wel, maar dat compenseer ik in tienvoud. Ik heb een bovengemiddeld inkomen. Dus als ik zo nodig wil vliegen, dan moet ik daar evenredig voor boeten.’

Vegan leefstijl

Nick heeft duurzaam leven niet van huis uit meegekregen. ‘Niet dat we heel vervuilend waren, maar in Volendam vinden mensen het belangrijker dat de schoorsteen rookt dan dat ze bezig zijn met het milieu. Familie en vrienden in het dorp moesten er wel aan wennen dat ik steeds duurzamer ging leven. Toen ik vegan ging eten, was het: “Ben jij nou een echte kerel?” Als Volendammer ben ik opgegroeid met vis, dus ik ben echt niet heiliger dan de Paus. Volgens mij heb ik het halve IJsselmeer leeggegeten, haha. Maar ik heb te veel documentaires gezien over hoe het er werkelijk aan toegaat in slachthuizen en wat de gevolgen van overbevissing zijn. Dus ben ik eens gaan kijken hoe een vegan leefstijl bevalt. Ik blijk me er waanzinnig goed bij te voelen. Dat is een makkelijke motivatie om het vol te houden.’

Zelf groente verbouwen

Nick streeft ernaar zijn leven stukje bij beetje te verduurzamen. Zo rijdt hij al jaren elektrisch, woont hij in een gasvrij huis en is hij van plan om zelf groente te verbouwen in zijn achtertuin. ‘Maar dat is bij lange na niet genoeg,’ zegt Nick. ‘Ik vind dat ik veel meer zou kunnen doen. Echt leven op een manier die goed is voor onze planeet, maar dat is in de praktijk best lastig. In mijn podcast Plan B ga ik elke aflevering op zoek naar nieuwe gewoontes. Hoe kun je het anders doen op het gebied van bijvoorbeeld afval, vervoer en energieverbruik? Vooraf was ik een beetje bezorgd of mensen zich genoeg zouden kunnen identificeren met mij en mijn leefstijl. Maar iedereen in Nederland met een modaal salaris behoort tot de 3,5 procent rijkste wereldburgers en is dus bovengemiddeld vervuilend.’

Overvolle kledingkast

Nick vindt het belangrijk om het goede voorbeeld te geven. ‘Ik denk niet dat ik een rolmodel ben, maar door mijn zichtbaarheid ben ik in meer of mindere mate een referentie voor anderen. Het feit dat ik over duurzaamheid praat, maakt dat anderen er misschien ook over gaan nadenken. Ongeacht of ze het met me eens zijn, je creëert daarmee bewustzijn. Ik wil trouwens helemaal niet belerend overkomen of uitdragen dat ik het allemaal goed doe, integendeel. Ik ben echt geen heilig boontje. Neem bijvoorbeeld kleding. Als muzikant wil je goed voor de dag komen, dus het liefst draag ik bij elk optreden of televisieshow een andere outfit. Het gevolg is dat mijn kledingkast bijna uit zijn voegen barst. Dat is natuurlijk belachelijk en ik probeer echt minder te kopen, maar dat vind ik wel lastig.’

Vakantiedilemma

Een ander pijnpunt is Ibiza. ‘Mijn vrouw Kirsten en ik zijn verknocht aan dat eiland. We zijn er getrouwd, hebben er veel sociale contacten en willen er eigenlijk elk jaar wel een keertje naartoe. Met het vliegtuig is dat geen probleem; je bent er al in tweeënhalf uur. Maar ik wil minder vliegen, dus we zijn vorig jaar met de auto naar midden-Italië gegaan. Daar deden we, inclusief laden van de elektrische auto, bijna 24 uur over. Met drie kleine kinderen is dat lang, heel lang. En vergeleken met de auto is vliegen ook veiliger, want zulke lange stukken rijden vergt veel concentratie. Op zulke momenten krab ik mezelf wel achter mijn oren. Sla ik niet door? Of moeten we juist nog een extra stap zetten en voortaan dichter bij huis op vakantie gaan? Ik heb echt niet alle antwoorden, maar weet wel dat alle beetjes helpen. Die boodschap wil ik graag aan iedereen meegeven.’