In het Land of the Leopard National Park in het zuidoosten van Rusland leefden in 2012 negen à tien Siberische tijgers. Door het stropen van herten en zwijnen – belangrijkste voedselbron – en veel bosbranden was de populatie in gevaar. Een verhoogd aantal patrouilles om stroperij en ontbossing tegen te gaan, zorgde ervoor dat het aantal prooidieren weer groeide. Door die toename aan voedsel groeide ook de hoeveelheid tijgers. De populatie wordt nu geschat op dertig dieren.

Een kudde van dertien vrouwelijke Europese bizons is uitgezet in de zuidelijke Karpaten in Roemenië. Dit vergroot de genetische diversiteit en zorgt dat de al bestaande populatie op een gezonde manier kan blijven groeien. In 2014 introduceerden Rewilding Europe en WWF de eerste Europese bizons (wisenten) in het gebied. Inmiddels is de populatie de grootste van Roemenië met ongeveer zeventien dieren. De bizons doen aan natuurlijke brandpreventie. Ze houden de ondergroei kort, waardoor branden minder hevig worden. Ook duwen ze bomen om en geven zo nieuwe planten meer licht en ruimte. Deze grote grazers zijn dus belangrijk voor een gezonde balans in het bos.

Het Wereld Natuur Fonds is ervan overtuigd dat bescherming van veel  natuurgebieden alleen mogelijk is met behulp van inheemse groepen. Daarom werken we succesvol samen met bijvoorbeeld de Inuit in Canada, de San in Namibië en de Bagyeli in Kameroen. Bijna een derde van ons aardoppervlak wordt beheerd door dit soort gemeenschappen, die vaak in goede balans leven met de natuur. Uit recent onderzoek blijkt dat negentig procent van deze gebieden in (redelijk) goede staat is. De kennis van deze gemeenschappen is daarom van onschatbare waarde. Voorafgaand aan de VN-biodiversiteitstop in China dit najaar, benadrukken de uitkomsten van dit rapport de noodzaak dat lokale en inheemse gemeenschappen worden gesteund om hun land in stand te houden te beschermen en te herstellen.