Niet lang geleden kreeg ik een schitterend fotoboek van de Belgische natuurfotograaf Michel d’Oultremont. We zaten samen bij een diner en raakten aan de praat. Hij vertelde me over zijn laatste avontuur in Yellowstone National Park. Met tachtig kilo aan bagage trok hij alleen de natuur in. In de winter, met temperaturen tot min veertig graden Celsius. Op zijn buik wachtte hij tot schitterende dieren voorbijtrokken, zodat hij die ene foto kon maken. Die ene foto waarnaar je net iets langer kijkt. In een maand tijd kwam hij negen wolven tegen. Elke keer stopte zijn hart met kloppen en werd hij kortademig, zó indrukwekkend zijn deze hondachtigen.

Ik kijk naar Michels foto’s en droom weg. Ik denk aan het verhaal van de wolven die terugkeerden in Yellowstone, nadat ze er jaren niet meer voorkwamen. Mensen hadden ze doodgeschoten. Sinds ze terug zijn, veranderde er veel in het park. Door de wolven konden herten niet meer overal grazen en kregen planten en bomen de kans om te groeien.

Daardoor kwamen er meer insecten en dus meer vogels. En de wortels van de bomen maakten de oevers van de rivieren steviger, waardoor het water anders ging stromen. Kortom, de wolven herstelden de natuur van Yellowstone. Al bladerend door het boek van Michel d’Oultremont moest ik daar allemaal aan denken. Kijk naar zijn beelden en je voelt hoe zwaar hij het had, daar in die diepvries. Maar door zijn opoffering kan ik thuis, lekker warm met een kopje thee, genieten van zijn werk. Tegelijk krijg ik zin om zelf weer op stap te gaan met mijn camera. IJsberen zoeken in de kou of jaguars in de warmte. Of misschien wel, net als Michel, op zoek te gaan naar die wonderlijke wolven in Yellowstone National Park.