Ireen Verduijn (32) werkt bij overheidsinstantie UWV. Naast haar baan is zij daar ambassadeur voor maatschappelijk verantwoord ondernemen (MVO).

Wat doe je als MVO-ambassadeur?

"In totaal heeft het UWV 123 vrijwillige MVO-ambassadeurs. Die zetten zich op hun eigen vestiging in voor een klimaatneutralere werkvloer en meer inclusiviteit. Bij het UWV werken twee betaalde MVO-medewerkers. Als zij organisatiebreed duurzame oplossingen aan de man willen brengen, zetten ze ons daarvoor in. Daarnaast zijn we redelijk vrij in hoe we onze functie invullen. Zo heb ik me op het hoofdkantoor ingezet voor het verminderen van printpapiergebruik. Ook hebben we een club voor de verduurzaming van de catering. Het eten bij vergaderlunches en borrelhapjes hebben we onlangs veranderd van 'standaard vlees met vega op verzoek', naar 'standaard vega met vlees op verzoek'. Dat leverde behoorlijk wat weerstand op, maar ik ga die discussie graag aan."

Waarom vind je dit belangrijk?

"Ik ben opgegroeid in een groene omgeving en heb van huis uit meegekregen dat je op een verantwoorde manier moet consumeren. Je gooit niet zomaar voedsel of spullen weg. Mijn vrienden zien me soms als moraalridder, maar ik ben niet rechtlijnig. Ik eet wel vlees, maar met mate. Het risico van rechtlijnigheid is dat mensen zich juist gaan afzetten. Je moet common ground vinden."

Tophockeyer Florian Fuchs (28) zet zich in om het wegwerpplastic bij HC Bloemendaal terug te dringen.

Hoe is dit initiatief ontstaan?

"In ons jubileumjaar – HC Bloemendaal bestaat 125 jaar – speelt duurzaamheid een grote rol. Op de club worden jaarlijks 100.000 plastic bekers weggegooid. Dat is nog los van onze grote sportevenementen, waarbij je na afloop over een tapijt van bekertjes loopt. Mensen zijn zich er niet van bewust dat veel van dit plastic niet gerecycled wordt. We gaan nu testen of we de wegwerpbekers kunnen vervangen door milieuvriendelijkere hardcups."

Is duurzaamheid altijd belangrijk voor je geweest?

"Eigenlijk pas sinds twee à drie jaar. Sinds mijn zeventiende speel ik met de Duitse nationale hockeyploeg regelmatig in India en Zuid-Afrika. Daar maakten vervuiling en sociale ongelijkheid altijd al indruk op me. Maar toen ik na de Olympische Spelen van Rio een jaar met mijn vriendin ben gaan reizen in Peru en Bolivia, viel het kwartje pas echt. In het Amazonegebied ontmoetten we mensen die één zijn met die prachtige natuur, maar eenmaal terug in de Boliviaanse stad La Paz werden we geconfronteerd met vervuiling. Dat enorme contrast was een eyeopener. Daar begon voor mij het proces om me meer in duurzaamheid te verdiepen en ik besefte dat ik ook in mijn werk een duurzame impact wil hebben. Met mijn teamgenoot Roel Bovendeert ben ik het bedrijf Hypha gestart, waarmee we ondernemingen helpen met circulair denken en produceren. Verder heb ik mijn eigen levensstijl aangepast. Ik ben overgestapt op groene stroom, heb de auto weggedaan en ben gestopt met vlees eten."

Naast haar ‘gewone’ baan is Elisa van Oostrum (40) milieucoördinator en lid van een duurzaamheidswerkgroep bij de Universiteit Utrecht.

Wat houdt jullie werkgroep precies in?

"De meeste duurzame maatregelen worden op universitair niveau genomen. Vanuit de werkgroep richten we ons op medewerkers en studenten van de Faculteit Recht, Economie, Bestuur en Organisatie. We willen het bewustzijn rondom duurzaamheid vergroten en maatregelen nemen die de dagelijkse praktijk beïnvloeden. Aanvankelijk richtten we ons op praktische initiatieven, zoals energiebesparing, afvalscheiding en het promoten van fiets- en treingebruik. Maar nu zijn we ook bezig met grotere vraagstukken, zoals treingebruik versus vliegen."

Waarom vind je het belangrijk om je hiervoor in te zetten?

"Ik raak soms ontmoedigd als ik weer documentaire zie over hoe snel de natuur achteruit holt. Ik draag in het klein graag mijn steentje bij. Ik ben in de jaren tachtig opgevoed volgens het principe: een beter milieu begint bij jezelf. Daar leef ik nog steeds naar. Als ik met mijn dochters van zes en drie op straat loop, hebben we standaard een zakje bij ons. Als we afval zien, rapen we dat op. Mijn generatie is opgevoed met het idee dat je het straatafval van anderen niet opruimt. Ik vind het mooi om dat wél steeds meer te zien bij de nieuwe generatie. Dat stemt hoopvol."

Juan Gonzalez (36) werkt bij energieleverancier Greenchoice. Daar zet hij zich als vrijwilliger in voor het actieteam Groene Doeners.

Wat doet jullie actieteam?

"Het is voortgekomen uit een brainstormsessie en is bedoeld om intern duurzaamheid onder de aandacht te brengen. Wij heten Greenchoice, maar hoe groen zijn we eigenlijk zelf? Omdat ik onder mijn collega’s een beetje bekend sta als boomknuffelaar werd ik tot teamcaptain gebombardeerd. Met het actieteam organiseren we themamaanden. De eerste draaide om het terugdringen van wegwerpplastic. Ook hebben we een plantastische maand georganiseerd, waarin we plantaardig eten onder de aandacht brachten. Compleet met veganproeverijen van cateraars uit de omgeving. Daar was iedereen erg enthousiast over."

Waarom sta je bekend als boomknuffelaar?

"Ik probeer zo duurzaam mogelijk te leven. Sinds een paar jaar eet ik volledig plantaardig en koop ik geen spullen die van dierlijk materiaal gemaakt zijn. Mijn vrouw is niet volledig vegetarisch maar flexitariër, dat is ook al mooi. Ik hou niet van verspilling. Bij Greenchoice hebben we geen catering:
iedereen neemt zijn lunch mee en bewaart hem in koelkasten. Daarin bleef zo veel achter dat er wekelijks wel vijftien kilo voedsel werd weggegooid. Soms zelfs ongeopende etenswaren! Vier weken geleden heb ik gezegd: “Dit kan niet meer.” Nu loop ik elke dinsdag met het overgebleven voedsel naar de daklozenopvang in de Rotterdamse Pauluskerk. Ze zijn er superblij mee. Hartstikke mooi om anderen zo te kunnen helpen."