Interview met Merel Westrik

Wat betekent ‘Be one with nature’ voor jou?

"Ik ben me er heel erg van bewust dat wij als mensen gewoon een diersoort zijn. In een drukbevolkte stad als Amsterdam lijkt het soms alsof je er als mens meer toe doet. Maar dat komt puur omdat onze soort is oververtegenwoordigd. Als je als mens in de minderheid bent, valt alles beter op z’n plek. Dat gevoel had ik bijvoorbeeld toen ik tussen de giraffen en olifanten over de savanne van Botswana liep."

Heb je de liefde voor natuur van huis uit meegekregen?

"Ik ben opgegroeid in Westzaan, een plattelandsdorp tussen de weilanden. M’n moeder stimuleerde mijn zussen en mij enorm om eropuit te gaan. Vogelnestjes zoeken, slootjespringen, bloemen plukken. Bij een vriendinnetje dat op een boerderij woonde, mochten we lammetjes de fles geven en helpen de koeien van het land te halen. Fascinerend vond ik dat. Mijn moeder vertelde ons ook veel over de natuur. Als kind kende ik al het verschil tussen een brandnetel en een dovenetel."

Wat brengt het jou om in het groen rond te struinen?

"Als ik een tijdje niet in de natuur ben geweest, dan voelt het alsof er van alles op mijn schouders hangt. Dat valt weg wanneer ik over het strand of door het bos loop. Ik ben niet zo filosofisch van aard, maar er staat een mooi citaat van Friedrich Nietzsche in een van de natuurboekjes die ik samen met de Amsterdamse stadsecoloog Martin Melchers schreef: “Misschien zijn we zo graag in de natuur omdat die niet over ons oordeelt.” Dat kan wel kloppen. Je kunt in de natuur gewoon even zijn. Dat heb ik heel erg nodig."

Valt die behoefte te combineren met je talkshow?

"Voor Ladies Night ben ik veel binnen. Maar zodra ik even niet hoef te werken, dan ga ik meteen naar buiten. Naar de kust om uit te waaien of het Amsterdamse Bos. Ik vind niets leuker dan wanneer ik onverwacht iets tegenkom. Een vos die de weg oversteekt, een strandplevier die in de branding zoekt naar kleine zeewormen. Daar word ik energiek en gelukkig van."

Ben je op je rubberlaarzen een andere Merel dan op tv?

"Nee, dat denk ik niet. Ik houd enorm van buiten zijn in de natuur en ik vind het een cadeau dat ik met Martin in m’n vrije tijd natuurfilms kan maken, die ook nog eens in de bioscoop worden vertoond (Amsterdam Wildlife, Red.). Vorig jaar hebben we dagenlang opnames van broedende visdiefjes gemaakt op het dak van een gebouw in Amsterdam. Dat vind ik één groot feest, maar het is ook fantastisch om de volgende dag weer in een mooi pak voor de camera’s te staan. Het houdt elkaar in evenwicht."

Zoek je het buitengevoel bewust dicht bij huis?

"Ik vind stadsnatuur extra knap, omdat al die soorten zich weten te handhaven op een plek waar zo veel mensen wonen. Een paar jaar terug filmde ik een grote bonte specht die aan het broeden was in een boom in de Eerste Jan Steenstraat, een van de drukste plekken van Amsterdam. Dat vind ik nog interessanter dan een specht die in een bos aan het broeden is. Dieren in de stad zijn vaak ook bereikbaarder, omdat ze gewend zijn aan drukte en geluiden. Loop je in het Vondelpark op een eend af, dan kun je ‘m bijna vastpakken. Dat hoef je in een weiland in de Zaanstreek niet te proberen."

Wat is je favoriete natuurgebied?

"Het allermooiste vind ik Afrika, specifiek Namibië en Botswana. Toen ik daar ooit anderhalve maand was, had ik constant het gevoel dat ik in een afbeelding uit de kinderbijbel rondliep. Ik geloof in de evolutie in plaats van de schepping, maar je voelt daar heel sterk dat je op de plek bent waar de wereld is ontstaan. Het dringt daar tot je door dat al die diersoorten waarmee wij leven veel langer bestaan dan wij. Dat heeft iets magisch. Ik wil heel graag een keertje terug."

Voel je je schuldig als je het vliegtuig pakt?

"Ik ga niet vaak op vakantie en ben niet iemand die regelmatig korte vliegreizen maakt. Eens in de paar jaar ga ik lang en dan ga ik ver. Voor mezelf vind ik dat wel te verkopen. Waar ik wel mee worstel, is het scheiden van afval. Mijn moeder scheidt al haar plastic, groen, papier en ga zo maar door. Ik woon in een klein huisje en ben daar met die stadscontainers wat rommeliger mee. Dat moet ik beter doen."

Vind je het belangrijk om als BN’er het goede voorbeeld te geven?

"Met mijn docu’s en boekje met natuurverhalen probeer ik uit te dragen hoeveel plezier ik beleef in de natuur. Ik hoop dat mensen denken: “Goh wat leuk, en dat allemaal in Amsterdam. Wat heftig zou het zijn als dat er niet meer is.” Ik weet wat de natuur voor mij doet, waar ik wel en niet op let, en dat deel ik graag met anderen. Daar bereik je volgens mij meer mee dan met een opgeheven vingertje en een zware stem die zegt dat het allemaal anders moet."