Column
Elke editie schrijft een WWF-ambassadeur of influencer over wat hem of haar bezighoudt op het gebied van natuur en milieu. Deze keer: Evi Vet, Jongerenvertegenwoordiger Biodiversiteit & Voedsel voor de Verenigde Naties.
Bijna iedereen heeft wel een herinnering aan een geluksmoment in de natuur. Met je blote voeten in het zand en de zon op je gezicht. Een zonsondergang op vakantie, zoals je nooit eerder had gezien. Het schouwspel van kleuren tijdens een boswandeling in de herfst. Die keer dat je wakker werd van een vrolijk gesprek tussen de vogels bij je raam. Zulke momenten zijn voor mij een belangrijke reden om me in te zetten voor de natuur.
In oktober 2020 ben ik gekozen als Jongerenvertegenwoordiger Biodiversiteit & Voedsel voor de Verenigde Naties. Biodiversiteit is een even bijzonder als complex fenomeen. Dat gevoel van complexiteit herken ik bij jongeren die ik erover spreek. Wat is biodiversiteit eigenlijk? En hoe hebben wij mensen er invloed op?
Om dat beter te begrijpen, ben ik in de betekenis van biodiversiteit gedoken. Ik leerde dat biodiversiteit in feite alle natuur om ons heen is. Dus de hele Amazone, maar ook de planten op mijn dakterras. Wat biodiversiteit bijzonder maakt, is dat het gaat om alle onderdelen van de natuur die met elkaar samenwerken en elkaar op die manier versterken. Dat alles vormt een geweldig systeem waarvan wij als mens zowel onderdeel uitmaken als dat we er volledig van afhankelijk zijn. Biodiversiteit zorgt immers voor drinkwater, voor eten, voor medicijnen en schone lucht. Maar als biodiversiteit zo belangrijk is, waarom behandelen we het dan niet als iets waar leven letterlijk van afhangt?
Het gaat namelijk erg slecht met de biodiversiteit. We gebruiken te veel grondstoffen en verwoesten te veel natuur, waardoor we onze veiligheid op het spel zetten. Maar deze biodiversiteitscrisis kan door zijn complexiteit erg abstract voelen. Ook voor mij was het lang iets waarop ik geen invloed dacht te hebben. De verdwijnende Amazone is zo ver weg en de vergrijzende onderwaterwereld zie je niet dagelijks.
Ik vond het lastig voor te stellen dat zulke processen verbonden zijn met mijn dagelijks leven. Terwijl mijn keuzes wel degelijk invloed hebben op de biodiversiteit, zowel die om me heen als die aan de andere kant van de wereld. Door de planten op mijn dakterras kunnen insecten en bijen in de stad verblijven. Deze insecten bestuiven vervolgens groenten buiten de stad, die ik later voor mijn avondeten gebruik. En ook biodiversiteit op afstand ligt voor een deel in mijn handen. De keuzes die ik maak op mijn bord hebben impact aan de andere kant van de wereld. Wanneer ik producten met palmolie of dierlijke producten eet, zal daar waarschijnlijk ooit oerwoud voor gekapt zijn. Zo komt met elke hap die ik eet de verdwijnende Amazone iets dichterbij.
‘Ik wil jongeren vertrouwen geven in de toekomst.’
Als Jongerenvertegenwoordiger voor de Verenigde Naties wil ik mensen het gevoel geven dat biodiversiteit niet complex hoeft te zijn. Door biodiversiteit dichtbij te halen, wil ik jongeren vertrouwen geven in de toekomst. En benadrukken dat iedereen kan helpen in het herstel ervan. Want we hebben iedereen nodig om de biodiversiteitscrisis op te lossen, zodat ook volgende generaties zich kunnen blijven verwonderen over de wonderen van de wereld.
