Beschermers van de Koraaldriehoek

Tekst: Stéphanie van den Merkhof

Mangrovebossen, koraal in alle kleuren, majestueuze zeeschildpadden en de prachtigste vissen. De Koraaldriehoek in Azië herbergt even mooie als diverse én onmisbare natuur. Dag in dag uit zetten natuurbeschermers zich in om dit bijzondere gebied te behouden, beschermen en herstellen. Maak kennis met Aarston, Sabarudin en Jona.

Jona Miguel

‘Ik wil zorgen dat toekomstige generaties de natuur niet alleen online kunnen zien’

Om de prachtige natuur van de Koraaldriehoek te behouden en beschermen, is samenwerking met lokale gemeenschappen cruciaal. Veel kustbewoners zijn afhankelijk van de oceaan voor hun levensonderhoud. Zij zijn ook de eersten die de gevolgen merken van klimaatverandering, schadelijke visserij en vervuiling. Jona Miguel woont op het Filipijnse Palawan en onderhoudt contacten met bewoners en overheid.

'Ik heb een grote liefde voor natuur. Het is ontzettend mooi als je de wereld een stukje beter kunt maken voor toekomstige generaties. Ik heb de kans om met veel verschillende mensen uit diverse gemeenschappen te praten, hun verhalen te horen en te kijken hoe we kunnen samenwerken. De focus van mijn werk ligt op het beschermen van kust- en zeegebieden en het veiligstellen van lokale inkomstenbronnen. Een gezonde oceaan biedt werk, voedsel, ontspanning, medicijnen en duurzame energie. Mijn grote doel is dat de gemeenschappen samenwerken aan het beschermen van de natuur, om te zorgen dat hun kleinkinderen hier ook in het echt van kunnen genieten en niet alleen online.’

Aarston Friend Dickson

‘Ik wil een deel van de oplossing zijn’

In de Koraaldriehoek leven zes van de zeven soorten zeeschildpadden. Deze dieren kunnen honderd jaar oud worden, maar helaas halen ze dat vaak niet. Schildpadden worden bedreigd door stroperij, klimaatverandering en het verdwijnen van nestplekken. Aarston Friend Dickson zet alles op alles om ze te beschermen. Als klein jongetje keek hij ademloos naar documentaires over de rijke onderwaterwereld. Hij zag de schade die de mens kan aanrichten aan de natuur en vond dat hij deel van de oplossing moest zijn.

Na zijn studie Marine science koos Aarston voor een baan bij WWF. ‘Bij WWF Maleisië houd ik me bezig met het beschermen van zeeschildpadden. Ik werk – samen met de overheid, resorts en kustgemeenschappen – aan het verminderen van stroperij, zowel van eieren als van volwassen schildpadden. We trainen natuurbeschermers in het patrouilleren op legstranden. Ook werken we met hatcheries. Eieren die gevaar lopen op het legstrand, brengen we naar zo’n broedstation. Daar komen ze veilig uit en de schildpadjes worden uitgezet in zee. Laatst was ik op zee voor onderzoek. Met een drone spotte ik een grote groep zeeschildpadden die vredig onder water aan het grazen was. Dat is waar je het voor doet!’

WWF-Malaysia / Mazidi Abd Ghani

Sabarudin Samba

‘Door mangrovebossen hebben 80.000 mensen een inkomen’

Niet alleen op land maar ook in zee heb je bos. Mangrovebossen komen voor aan de kust van (sub)tropische gebieden. Ze worden ook wel de kraamkamers van de zee genoemd. Vissen, krabben en andere waterdieren vinden hier hun schuilplaats, leggen er eieren en vinden er voedsel. Ook voor mensen zijn mangrovebossen belangrijk: ze vormen een natuurlijke golfbreker en beschermen kustbewoners zo tegen extreem weer als gevolg van klimaatverandering.

Enkele jaren geleden merkten Sabarudin Samba en zijn vrienden dat door de kap van mangrovebossen op Maleisisch Borneo ook de zeedieren verdwenen. Ze richtten een organisatie op om de mangrovebossen te redden: Anbatar. Maar mensen kennen ze als de Mangrove Avengers. ‘Door educatie en voorlichting ziet de gemeenschap beter in dat we mangrovebossen moeten beschermen om ook in de toekomst in ons levensonderhoud te kunnen voorzien’, zegt Sabarudin. ‘Samen met WWF-Maleisië en andere partners kunnen we kustgebieden beter beschermen. Ook werken we aan het ontwikkelen van alternatieve en duurzame inkomstenbronnen, zoals het produceren van houtskool van kokosnootschillen in plaats van mangrovehout. De beschermde gebieden voorzien in het levensonderhoud van ongeveer 80.000 mensen.’