‘Ons huis is best groot maar erg goed geïsoleerd. Toen we het negen jaar geleden als nieuwbouwwoning kochten, voldeed het aan de hoogste isolatie-eisen. Een jaar later hebben we ook nog eens twintig zonnepanelen op ons dak geïnstalleerd. Qua elektriciteit is het dus dik in orde, maar we gebruiken wel gas om te douchen en koken. Ik zal niet tegen de kinderen zeggen dat ze alleen koud of heel kort mogen douchen. Zo fundamentalistisch ben ik zeker niet. Maar ze krijgen van mij wel mee wat de rol van energieverbruik is op de CO2-uitstoot. Onze thermostaat staat meestal op vijftien graden. Die zetten we alleen hoger als het buiten vriest. Anders doen we gewoon een warme trui aan.’

‘Het verbaast me dat ik op het gebied van voeding minder goed scoor dan de gemiddelde Nederlander. Terwijl wij echte flexitariërs zijn. Als gezin eten we minder dan eens per week vlees en maximaal vier keer vis. Ik kom van het platteland en groeide op al spelend in de stallen bij vriendjes. Ik heb gezien dat we in Nederland in de vleesindustrie zijn doorgeslagen. Daar lijkt efficiency belangrijker dan het welzijn van de aarde. Daarom ben ik flexitariër geworden en alle dierlijke producten die wij in huis halen zijn biologisch. Verder koop ik bewust lokale groente en fruit. In plaats van kaki’s en kiwi’s eten we liever appels of peren.’

‘Op een Loesje-poster zag ik laatst de treffende tekst: ‘Koopkracht is de kracht om te laten liggen wat je niet nodig hebt.’ Dus kopen we niet de Action leeg met plastic spullen die een paar weken later de prullenbak in kunnen. Ik heb daar weleens discussies over met mijn vrouw, maar zelf koop ik liever geen rommel die ik niet nodig hebt. Ik vind spullen sowieso niet heel belangrijk. Ik hoef niet het nieuwste horloge of de hipste gadgets. Ik geef liever geld uit aan mooie ervaringen. Alleen koop ik wel vaak boeken. Hoewel een e-reader misschien wat duurzamer is, vind ik het fijner om op vakantie fysieke bladzijden om te slaan.’

‘Ik vlieg bijna nooit. Hoogstens een enkele keer met mijn gezin als we binnen Europa op vakantie gaan naar plekken die anders moeilijk bereikbaar zijn, zoals de Griekse of Spaanse eilanden. Vroeger pakte ik geregeld het vliegtuig voor korte stedentrips met vrienden. Daarmee zijn we uit milieuoverwegingen gestopt. Tegenwoordig gaan we voor zulke weekendjes met de trein naar Parijs of Berlijn. Of naar Antwerpen met de auto. Ik rijd nog in een benzineauto. Ik zou best elektrisch willen rijden, maar werk in het onderwijs en daar heb je per definitie geen leaseauto’s. Ik zal hem dus zelf moeten aanschaffen. Maar zo’n auto moet wel groot genoeg zijn voor een gezin plus hond en die zijn elektrisch nog nauwelijks betaalbaar.’