‘Even dit rodebietenpakketje afmaken’, roept Sharon de Miranda vanuit de keuken van restaurant Food Forum in Almere. Tijdens de Floriade Expo 2022 was Food Forum het paviljoen van provincie Flevoland en een ontmoetingsplek voor iedereen die zich bezighoudt met innovaties op het gebied van voedsel. Elke dag kookte Sharon, bekend van onder andere het televisieprogramma BinnensteBuiten, een ‘menu voor de toekomst’. Vol met duurzame producten die ze liefst binnen een straal van dertig kilometer had gevonden. Dat bleek zo’n succes dat Food Forum na de Floriade is heropend als zelfstandig restaurant. Met Sharon als chef-kok van de overwegend plantaardige gerechten.

80 procent plantaardig

‘Als je het niet zou weten, heb je niet door dat je alleen maar plantjes aan het eten bent. Je ervaart alle smaaksensaties en mist niets’, vertelt Sharon nadat ze heeft uitgelegd wat je allemaal voor lekkers kunt maken met de korst van een aardappel. Een andere pijler van Food Forum is no waste. ‘Zo proberen we op allerlei manieren ons steentje bij te dragen aan het duurzaamheidsverhaal. Als individu heb ik daar niet veel grip op, maar ik kan wel goed koken. Daarmee kan ik mensen laten zien dat je met een beetje verschil – bijvoorbeeld door te kiezen voor voornamelijk plantaardige en lokale ingrediënten – stappen kunt zetten op het gebied van duurzaamheid.’

De filosofie van Food Forum is om voor tachtig procent te koken met plantaardige producten en voor twintig procent met dierlijke eiwitten, naar voorbeeld van het EAT-Lancet-menu.

‘Ik eet zelf ook zoveel mogelijk plantaardig’, zegt ze. ‘Maar ik ben niet helemaal vegan. Af en toe eet ik vlees, maar dat is dan wél goed vlees. Een stukje stier van een boer die ik ken bijvoorbeeld. En dan niet meer dan honderd gram. Daar voel ik me niet schuldig over, omdat ik het kan onderbouwen. Je kunt helemaal plantaardig leven maar wel elke dag een avocado eten. Dan moet je jezelf achter je oren krabben, want welke weg heeft die avocado afgelegd om hier te komen? De essentie is volgens mij dat je bewust ergens voor kiest.’

Ommekeer

Het pad van duurzaamheid is relatief nieuw voor Sharon. ‘Ik ben nooit echt een natuurmens geweest,’ vertelt ze. ‘Mijn leven bestond lange tijd uit stappen, biertjes drinken in de kroeg, dat soort dingen. Ik was veel zwaarder dan nu, at en dronk wat ik wilde en bewoog zo min mogelijk. Op een zondagmiddag wandelen in het bos? Ik had gevraagd of je gek was!’

Ze lacht hard en aanstekelijk, geeft tussendoor een aanwijzing aan een van haar collega’s en vertelt dat de ommekeer kwam toen ze zwanger werd van haar eerste kind. ‘Vanaf dat moment ging ik gezonder leven en werd ik me bewust van de vraag hoe we de aarde willen achterlaten voor onze – en specifieker mijn – kinderen.’

Sharon vindt klimaatverandering beangstigend. ‘Het wordt warmer en er zijn veel natuurrampen. Mijn zoon en dochter zijn tien en elf en ik hoop dat zij op een dag ook kinderen krijgen. Over die nieuwe generaties maak ik me zorgen. Hoe gaat hun leven eruitzien? Zowel mijn vader als stiefvader waren marinier, waardoor ik mijn jeugd deels heb doorgebracht op Curaçao. Ik ben een island girl, dat Caribische zit erin. Het strand en de zee; daar word ik zo blij van. Ik gun mijn nageslacht dat ze onbezorgd kunnen genieten van het moois om ons heen. Zelf heb ik op dat gebied een inhaalslag gemaakt: ik heb gisteren nog gewandeld in het bos. Wie had dat tien jaar terug gedacht?’

Bezinning

De natuur geeft Sharon rust, een moment van bezinning in een leven dat vaak hectisch is. ‘Ik ben heel blij dat ik in Nederland woon, zodat ik van elk seizoen kan genieten. De rode blaadjes in de herfst, het knalgroene van de zomer. De natuur vertelt heel veel en daar kan ik intens van genieten. Wij wonen in Almere en hebben vlakbij veel mooie bossen, zoals Natuurpark Lelystad. Dat gebied is in de jaren 70 van de vorige eeuw ontstaan omdat de Amsterdamse dierentuin Artis ruimte nodig had voor grote hoefdieren. Er lopen wilde zwijntjes los rond, je hebt er een uitkijkpost en er zijn allerlei mooie paden waar je met je kinderen op avontuur kunt. Nederland is mooi hoor, als je er voldoende oog voor hebt.’

Gulden middenweg

Als Sharon naar het bos gaat, dan doet ze dat in haar elektrische auto. ‘Eigenlijk is het een plug-in hybride. Na een tijdje gaat hij dus over op benzine. Ik zie dat op dit moment als een gulden middenweg. Ik rij heel veel en tussendoor opladen is met mijn schema niet altijd mogelijk. Het is hetzelfde als met douchen. Ik zeg tegen mijn kinderen dat ze het zo kort mogelijk moeten houden, maar ik vind dat zelf heel lastig. Soms sta ik lekker onder de straal en heb ik niet eens door dat er al tien minuten voorbij zijn. Ik hou ook echt van nieuwe kleren kopen, dus daarmee sla ik regelmatig de plank mis. Ik ben ook maar een mens.’

Sharon hoopt dat iedereen bewuster gaat nadenken over zijn of haar gedrag. ‘We kunnen onze ogen niet meer dichthouden. Dus denk na bij alles wat je doet: eten, kleren kopen, vakanties. Ik kom net terug uit Suriname, waar ik was om onderzoek te doen voor de provincie Flevoland. Maar ja, ik zat wel in het vliegtuig om er te komen. Was dat het waard? Ik vond van wel, omdat ik erheen ging voor een goed verhaal. Doe daarom wat voor jou haalbaar is, maar vergeet niet om te genieten. Mijn vader is maar 43 jaar geworden, dat zit altijd in mijn achterhoofd. Ik zal me niet altijd als een engeltje gedragen, want ik wil ook leven. Dat betekent dat ik af en toe dus ook minder goede keuzes maak.’