Column
Elke editie schrijft een WWF-ambassadeur of influencer over wat hem of haar bezighoudt op het gebied van natuur en milieu. Deze keer: presentator Art Rooijakkers.
''Wat zou het mooi zijn als elke straat een Gabriel zou hebben''
Gabriel heet hij, net als de aartsengel. Ik ontmoette hem tijdens een reis die ik voor het tv-programma Helden van de Wildernis maakte naar Mozambique. Ik trok er een paar dagen op met Andrea Marshall, die haar luxeleventje in Californië heeft opgegeven om zich met hart en ziel in te zetten voor de ernstig bedreigde mantarog. Het leverde haar de bijnaam ‘queen of the mantas’ op. Ik was diep onder de indruk van haar passie, inzet en ongelooflijke doorzettingsvermogen. Ondanks tegenwerking, bedreigingen en geweld – haar hond werd vermoord – bleef ze strijden voor de dieren die ze als haar kinderen beschouwt. Maar ik was misschien nog wel meer onder de indruk van de 28-jarige Gabriel, geboren in het vissersdorpje Vilanculos. Hij had een rommelig leven achter de rug, hing wat rond op straat, verkocht marihuana aan toeristen totdat hij – zoals engelen dat kunnen – het licht zag. Gabriel werd de brug tussen Andrea en de lokale vissers, jongens die hij van vroeger kende en die zich door het activisme van de Amerikaanse bedreigd voelden. Hollywoodscenarioschrijvers zouden wel raad weten met zo’n levensverhaal.
ⓒ AVROTROS
Eerder had ik al gezien dat de vissersnetten leger en leger werden. Uren werk in de brandende zon voor een schamele opbrengst. Maar ja, wat was het alternatief? Honger lijden? Niet als het aan Gabriel lag. Hij sloeg een tien meter diepe waterput in de zanderige duinen rondom zijn huisje, waar hij met zijn vrouw en jonge baby woonde. Daarmee probeerde hij het droge zand om te toveren in vruchtbare grond waar groenten en fruit konden groeien en dieren gehouden konden worden. Dat leek te lukken en zo moesten zijn dorpsgenoten ervan overtuigd raken dat er andere manieren zijn om in hun levensonderhoud te voorzien dan visserij.
Dat was het moment dat ik ervan overtuigd raakte dat engelen echt bestaan. En dan niet de variant met vleugels op hun schouders, maar mensen die het verschil proberen te maken in hun eigen omgeving. Wat zou het mooi zijn als elke straat een Gabriel zou hebben. Dan zou het vast en zeker goedkomen met de wereld.
