‘Mijn vrouw en ik wonen in een goed geïsoleerd jaren-tachtighuis waarvan wij de eerste bewoners zijn. We zijn allebei erg zuinig met energie. Als het in huis wat killer wordt, zullen we eerder een warme trui aantrekken dan dat we de verwarming een graadje hoger zetten. Ook met water zijn we zuinig. We douchen met gemak korter dan vijf minuten. Dat hebben we onszelf aangeleerd dankzij een zandloper op onze douchewand, een zogeheten showercoach. We overwegen verder om zonnepanelen op ons dak te laten plaatsen. Dat is natuurlijk een behoorlijke investering. Maar ook al zouden we willen verhuizen voordat die is terugverdiend, dan zijn de panelen mogelijk wel een extra duwtje in de rug voor de potentiële koper. We zijn er nog niet helemaal uit.’

‘Op dit onderdeel scoor ik minder goed dan gemiddeld. Dat verbaast me een beetje. Misschien komt het doordat wij twee á drie keer per week vlees eten. Anderzijds eten we niet veel en gooien we nooit voedsel weg. Restjes vriezen we in of we maken er de volgende dag een lekker, zelfbedacht kliekjesgerecht van. Daarin zijn we behoorlijk creatief. We eten vaak Indisch en dat biedt veel mogelijkheden als het gaat om uiteenlopende combinaties. We zijn verder vrij kieskeurig bij boodschappen doen. Als we vis kopen, willen we weten hoe die is gevangen en we letten op de ingrediënten in producten. Als we op verpakking zien staan dat bijvoorbeeld in bakolie of koekjes palmolie zit, dan kiezen wij een alternatief product met duurzamere ingrediënten.’

‘We kopen zelden kleding. Onze kasten puilen al uit. We zijn niet erg van het weggooien van spullen. Als we dat soms toch doen, brengen we ze naar een kringloopwinkel. Met spullen die te oud of beschadigd zijn, gaan we naar de gemeentelijke vuilstortplaats waar ze heel goed aan afvalscheiding doen. Thuis letten we ook scherp op afvalscheiding. Zo hebben we een aparte zak voor plastic verpakkingen en ook oud papier bieden we aan voor recycling. Op vijftig meter lopen van ons huis staan containers met ondergrondse opslag waarin we alles kwijtkunnen. Dat is een groot gemak. We gebruiken thuis ook nog een aparte groencontainer. En als groenafval kan dienen als compost, gooien we dat in de tuin.’

‘Ik ben gepensioneerd en hoef daardoor niet meer vaak de weg op. Wel ben ik vrijwilliger van het Wereld Natuur Fonds en ga ik als coördinator van ons educatieteam en gastdocent geregeld bij scholen langs. Verder heb ik rekening te houden met de immobiliteit van mijn vrouw. Zij heeft elf jaar geleden een zware beenbreuk gehad waarvan ze nooit helemaal is hersteld. Als we op pad gaan, doen we dat daarom met de auto. We proberen eens per jaar naar Indonesië te gaan, waar we familie hebben wonen. Maar als we in het vliegtuig naar Jakarta stappen, gaat dat wel met enige schroom. We dragen daarmee toch bij aan extra CO2-uitstoot. Eerlijk gezegd zorgt dat best voor wat vliegschaamte.’